Podczas wykonywania prac dekarskich są popełniane liczne błędy w trakcie zgrzewania pap w wyniku czego powstają usterki, które doprowadzają do przecieków wód opadowych powodujących niszczenie pomieszczeń i sprzętu znajdującego się pod dachem.

NAJCZĘŚCIEJ POPEŁNIANE BŁĘDY WYKONAWCZE PRZY UKŁADANIU PAP ZGRZEWALNYCH LEMBIT:

  • Zbyt słabe rozgrzewanie papy palnikiem, które nie powoduje wypłynięcia asfaltu od spodniej strony papy a w rezultacie słabe sklejenie papy z podłożem.
  • Brak wypływów masy asfaltowej wzdłuż zakładów podłużnych.
  • Wykonywanie zakładów poprzecznych o nieprawidłowej (zbyt małej) szerokości oraz wykonanie zgrzewu na surową nieprzygotowaną powierzchnię papy (niewciśnięta posypka).
  • Układanie papy podkładowej i wierzchniego krycia w taki sposób, że zakłady podłużne lub poprzeczne nachodzą na siebie, tworząc niepotrzebne zgrubienia.
  • Brak gruntowania podłoża przed zgrzewaniem pap.
  • Zbyt wąskie zakłady podłużne w niewidocznej warstwie podkładowej papy.
  • Brak papy perforowanej i kominków wentylacyjnych w sytuacjach gdy są niezbędne.
  • Nie posypywanie wypływów masy asfaltowej posypką.
  • Nie panowanie nad płomieniem palnika gazowego- co doprowadza do płynięcia masy asfaltowo kauczukowej na zewnątrz zgrzewanej wstęgi papy ( nie można uzyskać wypływów o szerokości od 0,5 cm do 1 cm ) i przegrzania co objawia się przy wkładce z:
    • włókniny poliestrowej – marszczeniem i fałdowaniem oraz skróceniem wstęgi na długości i szerokości;
    • welonu z włókien szklanych – następuje powstanie czarnych przebarwień ( przegrzanie wkładki ) , które zmieniają parametry techniczne wkładki;
      Pamiętaj: masa powinna lekko „płynąć” w spoinie przed rozwijaną rolką.
  • Nie kładzenie pasów papy od najniższego miejsca / spadku w kierunku najwyższego punktu dachu.
  • Stosowanie łączników mechanicznych w złym miejscu wstęgi papowej (na posypce).
  • Brak odpowiedniej odzieży oraz sprzętu podczas przeprowadzania prac dekarskich.

PRZYCZYNY POWSTAWANIA USZKODZEŃ DACHU:

TEMPERATURA POWIETRZA

Głównym powodem uszkodzeń dachowych pokryć bitumicznych jest stałe wystawienie na szkodliwe działanie czynników atmosferycznych – słońca, mrozu, opadów i wiatru. Duży wpływ na zachowanie się pokrycia mają wahania temperatury. A temperatura pokrycia zależy nie tylko od jego właściwości, ale i od podłoża, na którym zostało umieszczone. Ułożone na warstwie termoizolacyjnej nagrzewa się do wyższej temperatury, niż leżące bezpośrednio np. na betonie (różnice wynoszą do 10°C). Temperatura pokryć dachowych w okresie letnim, przy bezwietrznej pogodzie, wynosi od 70° do 90°C. Wraz ze zmianą pór roku różnice temperatury pokrycia sięgają około 100° C, zaś amplitudy dobowe – do 60° C.

 

WODA

Destrukcyjne działanie wody polega na zmniejszeniu przyczepności hydroizolacji do podłoża. Kropla wody, która trafia między warstwy pokrycia przy temperaturze około 21°C, podczas jego rozgrzania do temperatury około 60°C zwiększa swą objętość 1500 razy!

W wyniku tego powstają pęcherze!

Do powstawania zniszczeń przyczyniają się również spadki temperatury – zamarzająca woda, przechodząc w lód, zwiększa swą objętość, wywołując naprężenia w szkielecie materiału. Ulegając wielokrotnemu zamrażaniu i odmrażaniu, powoduje rozszczepienie materiału. Jest to szczególnie groźne przy małych spadkach dachu, na którym łatwiej gromadzi się woda.
Woda zacznie przenikać pod pokrycie papowe, jeśli użyto wadliwych materiałów, pokrycie zostało niewłaściwie wykonane (np. papa ułożona na mokre podłoże, źle zrobione zakłady, roboty prowadzone przy nieodpowiedniej pogodzie) lub gdy spadki połaci są za małe.
Przyczyną przesiąkania wody może być także niewłaściwa eksploatacja pokrycia, a więc brak lub nieodpowiednia konserwacja.

Na każdym dachu znajdują się miejsca newralgiczne, do których będzie próbowała dostać się woda. Szczególnie zagrożone są krawędzie pokryć dachowych, połączenia ze świetlikami okiennymi czy chociażby miejsca, w których elementy takie jak kominki wentylacyjne przechodzą przez połać dachu.

Dach płaski jest szczególnie narażony na działanie wilgoci – woda spływa po nim wolniej, przez co stanowi większe zagrożenie dla jego szczelności.

Kolejne niebezpieczeństwo to śnieg, który zalegając na takim dachu przechodzi kolejne cykle zamarzania i topnienia. Uszczelnienie elementów przebijających płaszczyznę połaci takiego dachu jest szczególnie narażone na uszkodzenia i przeciekanie.

UTLENIANIE

W przypadku pokryć z bitumicznych materiałów rolowych (pap) znaczenie ma nieunikniony proces zmian właściwości wyrobu, wywołany naturalnym starzeniem się lepiszcza. Zmiany powodowane są utratą składników lotnych (pod wpływem oddziaływania podwyższonej temperatury), zmianą składu chemicznego (pod wpływem tlenu), procesami polimeryzacji i polikondensacji (wskutek działania promieni ultrafioletowych) i innych czynników katalizujących. W ich wyniku asfalt traci właściwości lepko – sprężyste i staje się materiałem twardym i kruchym.

NIEWŁAŚCIWE UŻYTKOWANIE

Pokrycie dachowe można również uszkodzić, niewłaściwie je użytkując. Przy przeglądach pokrycia, naprawach, montażu dodatkowych instalacji (anten, reklam itp.) i wykonywaniu innych niezbędnych prac, mogą powstać mechaniczne uszkodzenia pokrycia dachowego. Dlatego na dach należy wchodzić w butach o miękkich spodach.

Podczas wymiany bitumicznego pokrycia dachowego na remontowanym obiekcie przykrytym dachem płaskim po wymianie starej papy na nową i standardowym uszczelnieniu bitumem przechodzących przez połać dachową elementów należy pamiętać , że są to miejsca szczególnie narażone na uszkodzenia dlatego proponujemy dodatkowe uszczelnienie tych miejsc za pomocą masy asfaltowej znajdującej sie na ścinkach papy, podgrzanie masy palnikiem gazowym, ściągnięcie jej za pomocą szpachelki i uszczelnienie tych miejsc. Uzyskujemy w ten sposób dodatkową gwarancje w zakresie szczelności pokrycia dachowego przed przenikaniem wody.

BŁĘDY DEKARSKIE POPEŁNIANE PRZEZ WYKONAWCÓW:

Nie zgrzanie zakończeń papy przy wykończeniach.

Nie oklejenie papą komina.

Nie zgrzanie papy w pasie przyrynnowym.

Pozostawienie otworu podczas obróbek komina.

Nie oklejony papą właz wejściowy na dach.

Zastosowanie do dylatacji papy o niskich parametrach wytrzymałościowych.

Nie wyprowadzenie papy na ścianę pionową ogniomuru.

Nie ułożenie papy wierzchniego krycia pod blachę świetlika.

Niezgrzana papa i brak wypływów.

Nie panowanie nad płomieniem palnika gazowego powoduje: marszczenie papy na długości i szerokości, przegrzanie wkładki, nadmierne zużycie gazu.

Praca dwoma palnikami – cztery dysze.

Nie uzyskiwanie wypływów masy o szer. od 0,5cm do 1cm.

Zgrzewanie papy na podłożu z lodem.

Nie uzyskanie równych zakładów.

Marszczenie papy z powodu przegrzania wkładki z włókniny poliestrowej.

Przegrzana wkładka – welon z włókien szklanych.

Zabrania się chodzenia po zgrzanej papie w celu nie dopuszczenia do uszkodzenia papy podczas wykonywania zgrzewania pap w wysokiej temeraturze powietrza.

Przerwanie warstwy bitumicznej na zgięciach

W celu nie dopuszczenia do powstawania usterek prosimy w przypadku pojawienia sie wątpliwości w zakresie doboru pap na określony rodzaj konstrukcji dachowej oraz zgrzewania i wykonywania obróbek dekarskich o kontakt z działem Doradztwa Technicznego P.P.H.LEMAR Sp. z o.o. lub z Regionalnym Kierownikiem Sprzedaży.